Pracę rozpoczęłam zaraz po ukończeniu Akademii Świętokrzyskiej w Kielcach na kierunku Zintegrowana Edukacja Wczesnoszkolna i Przedszkolna z terapią pedagogiczną. Pracę nauczycielki traktuję jako misję krzewienia i utrwalania najlepszych wzorców katolickich, patriotycznych i wychowawczych. Wiem, że ten zawód wymaga ode mnie uczenia się nowych rzeczy. W relacjach nauczyciel – przedszkolak, to właśnie na pedagogu spoczywa obowiązek przekazywania, że jest coś, czego warto się nauczyć, pokazać nowego i tak właśnie odbieram powołanie.

Z racji tego, że jestem osobą wierzącą, to właśnie praca w Katolickim Przedszkolu pomaga mi w pełni wdrażać nauczanie zgodne z katechizmem Kościoła Katolickiego. Tym bardziej jestem szczęśliwa, że znalazłam moją ulubioną pracę tutaj. Bycie nauczycielką w tak fantastycznym miejscu sprawia, że życie nabiera kolorów, ponieważ każdy dzień różni się od poprzedniego i przynosi coś pozytywnie zaskakującego. Cudowne chwile, w których mały szkrab przykleja się do nogi albo tuli się mocno mówiąc: „kocham Panią”. Dla tych maluszków daję z siebie 200% swoich możliwości. Każdy ich uśmiech, zadowolenie i gest sprawia, że tych sił nigdy nie brakuje. Na długo zapamiętam jedną szczególną sytuację, która miała miejsce kilka lat temu. Pewnego razu, chłopiec rozrabiał w przedszkolu. Jego zachowanie nie spotykało się z moją aprobatą i często zwracałam mu uwagę. Następnego dnia, gdy przyszedł do przedszkola przywitał mnie słowami: „I Tak Cię Lubię Droga Damo”. Po tych słowach bardzo się wzruszyłam, a zarazem ucieszyłam.

U mnie na twarzy zawsze widnieje szeroki uśmiech, wnoszę pogodny nastrój w moim otoczeniu, a dzieciaki odwdzięczają mi się swoim dziecięcym, radosnym ja. Najważniejsze jest zawsze dla mnie dobro dzieci. Zauważyłam że dzieci w moim towarzystwie czują się dobrze i bezpiecznie. Potrafię wypełnić im czas wieloma ciekawymi zajęciami edukacyjnymi, a moją pasją są różnorakie prace plastyczne. Chciałabym, aby moja praca przyniosła jak najlepsze owoce w postaci dobrego startu edukacyjnego powierzonych mi dzieci.

Powrót